Մեկը կարող է ազգությամբ (էթնիկապես) հայ, բայց քաղաքականապես «օտար» լինել: Իհարկե, «քաղաքականապես օտար» ձեակերպումն օգտագործում ենք զուտ պայմանականորեն՝ չհավակնելով վիճարկել ինչ-որ մեկի հայ լինելը, եւ առավել եւս` շատ հեռու ենք «իսկական» եւ «ոչ իսկական» հայեր փնտրելու մտքից: Մեր ասած «քաղաքականապես հայը» նաեւ «քաղաքացիական» ազգի մասին չէ, թեեւ որոշ կետերում այդ երկուսի միջեւ առնչություններ կան: Քաղաքականապես հայ՝ պայմանական, բայց, ըստ մեզ, բավականին հստակ սահմանելի եզրը ներմուծելով՝ նկատի ունենք մարդ կամ խումբ, որի քաղաքական դիրքորոշումները բխում են հայաստանակենտրոն դիտակետից: Սա, իհարկե, դեռ շատ վերացական սահմանում է, որը կփորձենք բացել ավելի շոշափելի օրինակներով եւ ձեւակերպումներով: Ասենք միայն, որ խոսքը ոչ թե «հայրենասիրության» մասին է, որը վերաբերում է մարդու գիտակցված կամ հռչակագրային դիրքորոշմանը, այլ հաճախ հենց կրողի կողմից չգիտակցվող կառուցվածքի մասին: Այժմ դիտարկենք ավելի կոնկրետ:
